Εχθές η τηλεόραση ασχολήθηκε με δυο θέματα. Το πρώτο ήταν τα οικονομικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση και το δεύτερο η τσόντα της Τζούλιας, η οποία κυκλοφόρησε εχθές στα περίπτερα (έναντι του ποσού των 20 €) και έγινε ανάρπαστη. Κάθισα, λοιπόν, να σκεφτώ την σήψη της ελληνικής κοινωνίας και προσπάθησα να καταλογίσω ευθύνες σε όσους νομίζω ότι τους αναλογούν. Στο συγκεκριμένο άρθρο δεν θα αναφερθώ στα νέα μέτρα (άλλη τσόντα από ‘κει), θα ασχοληθώ λίγο με την «αγαπημένη» μου Τζούλια. Και για να την υπάρχουν παρεξηγήσεις δηλώνω εξ αρχής ότι είμαι μία κοντή, χοντρή και άσχημη γυναίκα, που μισώ κάθε άλλη όμορφη (επειδή δεν μπορώ να είμαι σαν και αυτή), με πάρα πολλά κόμπλεξ κατωτερότητας, γι’ αυτό και όσοι δεν θέλετε να συνεχίσετε να διαβάζετε καλό είναι να κλείσετε τη σελίδα αυτή τη στιγμή.
Ωραία, για όσους, λοιπόν, συνέχισαν να διαβάζουν το άρθρο, να πω, αρχικά, ευχαριστώ που μου δώσετε την ευκαιρία να εκφράσω τις απόψεις μου και, κατά δεύτερο, μπράβο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία οικογένεια, που οι γονείς μου μού έλεγαν πως πρέπει να μορφωθώ για να γίνω ένα χρήσιμο μέλος στην κοινωνία μου. Να προσφέρω στους συνανθρώπους μου και να ανοίξω τους ορίζοντες τις σκέψης μου για να μην γίνομαι έρμαιο κανενός. Να έχω τα εφόδια και τις γνώσεις για να ασκώ κριτική και να παλεύω για τις απόψεις και τα πιστεύω μου. Να έχω μια καλύτερη δουλειά και ως εκ τούτου μία καλύτερη μοίρα (σε σχέση με τα οικονομικά) από αυτούς. Να χρησιμοποιώ το μυαλό μου για να θέτω και να πετυχαίνω τους στόχους μου. Και ναι, μπορώ να πω ότι τους άκουσα, γιατί όλα αυτά μου φαίνονταν ωραία, καλά, ηθικά. Τι περίεργο πράγμα είναι αυτή η ηθική… Πως αλλάζει από γενιά σε γενιά…
Ξεκίνησα με τα πρώτα 12 χρόνια στο σχολεία, που έθεσα τις βάσεις μου, συνέχισα με το πολυτεχνείο για 5 χρόνια, τελείωσα τρεις γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά) και τώρα κάνω μεταπτυχιακά. Και δυστυχώς όσο πιο πολύ ανοίγω τους ορίζοντές μου, τόσο πιο πολύ απογοητεύομαι από τα πράγματα που συνειδητοποιώ ότι συμβαίνουν γύρω μου. Θα δανειστώ τον στοίχο του τραγουδιού… «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα» και θα συνεχίσω. Ποια είναι η Τζούλια; Τι είναι η Τζούλια; Γιατί πρέπει να με ενδιαφέρει εμένα που έφαγε η Τζούλια; Πότε πήγε στην τουαλέτα η Τζούλια; Με ποιον πηδιέται η Τζούλια; Τελικά, τι είναι αυτή η Τζούλια που «επιβάλλουν» στον Έλληνας να ξέρει κάθε της κίνηση. Δεν δυσκολεύτηκα, να σας πω την αλήθεια, να βρω την απάντηση. Η ΤΖΟΥΛΙΑ είναι ένα ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ (όπως πολύ σωστά είπε και ο Λάκης Λαζόπουλος). Γιατί, λοιπόν, την παίζουν στην τηλεόραση από το πρωί μέχρι το βράδυ;
Εδώ είναι που χάνεται το παιχνίδι. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (όχι όλα, δεν τους βάζω όλους στο ίδιο σακί) σκοπίμως προβάλλουν σκουπίδια στην τηλεόραση, γιατί τους συμφέρει. Πίσω από τους μεγαλοεκδότες και τους μεγαλοκαναλάρχες κρύβονται συμφέροντα που θέλουν το λαό, τη μάζα καθηλωμένη, χωρίς σκέψεις, χωρίς αντιδράσεις, χωρίς πρότυπα (ή για να λέμε καλύτερα έχοντας σάπια πρότυπα). Γιατί αυτές οι μάζες γίνονται πολύ εύκολα πρόβατα στη σφαγή. Διαμορφώνονται. Χειραγωγούνται. Αυτή είναι η δικτατορία που μας επιβάλλουν. Η δικτατορία του μηδενισμού. Η δικτατορία της ηλιθιότητας.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την Τζούλια, η κοπέλα είναι μοντέλο (εκτός όλων των άλλων ιδιοτήτων/δουλειών της: τραγουδίστρια, συνοδός πολυτελείας, τώρα, και πορνοστάρ) και ειλικρινά δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Το πρόβλημά μου είναι ότι τα ΜΜΕ προβάλλουν το life style αυτής της κοπέλας, δείχνοντας το νέο της σπίτι (αγορά σπιτιού 200 τετραγωνικών στην Εκάλη) και την ίδια να λέει, ότι τα χρήματα είναι νόμιμα και τα έβγαλε με πολύ κόπο, αφού δουλεύει από πολύ μικρή. Και είμαι σίγουρη ότι θα τα έβγαλε με κόπο… Αλλά, ρε καραγιόζηδες, μην μου την παρουσιάζεται σαν πρότυπο… ΗΜΑΡΤΟΝ! Δεν υπάρχει μόνο το φαίνεσθαι, αλλά και το είναι. Η κοπέλα είναι το απόλυτο τίποτα. Και εσείς που φτιάχνετε συνειδήσεις, που φτιάχνετε απόψεις, που φτιάχνετε τρόπους ζωής, θα πρέπει να ντρέπεστε. Η κατάντια της χώρας μου οφείλεται και σε εσάς.
Και εσύ, ρε κακομοίρη Έλληνα, γιατί είσαι τόσο μεγάλο λιγούρι; Πόσο καταπιεσμένος σεξουαλικά είσαι, που την πρώτη μέρα που βγήκε στα περίπτερα η τσόντα της Τζούλιας έτρεξες να προλάβεις να την πάρεις μην και εξαντληθεί… ΗΜΑΡΤΟΝ! 100.000 αντίτυπα απ’ ότι άκουσα έναντι 20 € το ένα καταλαβαίνεις τι σημαίνει; 2.000.000 € σε μία μέρα. Δεν είναι λίγο προκλητικό αυτό το πράγμα; Την ημέρα που ανακοινώνονται τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης μια εταιρεία παραγωγής, μια πορνοστάρ και δεν ξέρω και εγώ πόσοι άλλοι (φωτιστές, κάμεραμαν κτλ) να κάνουν μια αρπαχτή 2.000.000 €; Σου αξίζει, ρε κακομοίρη, να σου κόψουν μισθούς και επιδόματα. Γιατί δίνεις τα λεφτά σου για να πάρει η Τζούλια κότερο… Μπράβο!
Μετά από όλα αυτά ένα έχω να πω. Κάτω η δικτατορία του μηδενισμού. Κάτω η δικτατορία της ηλιθιότητας.
Valino's Blog 
Leave a comment