Αν κάποιος σας ζητούσε να του πείτε, ποιες είναι οι καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες που έχετε δει, αρχικά, μπορεί να είχατε πρόβλημα να βρείτε μερικές. Σκεπτόμενοι όμως λίγο θα παρατηρούσατε ότι η μεγάλη οθόνη έχει αναδείξει ορισμένα κινηματογραφικά διαμάντια από άποψη σκηνοθεσίας, σεναρίου και ερμηνειών. Παραθέτω, λοιπόν, και εγώ την άποψή μου πάνω σε αυτό το θέμα κατατάσσοντας τις 10 αγαπημένες μου ταινίες, τις οποίες συνιστώ ανεπιφύλακτα να δείτε. Ξεκινώντας από την θέση 10, θα φτάσουμε σιγά σιγά στην κορυφή, κάπως έτσι:
Θέση No 10 : Ψηλά στον ουρανό (Up) – 2009
Ποιος είπε ότι ένα παιδικό δεν μπορεί να συγκινήσει; Ένα εκπληκτικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους. Ο 78χρονος πωλητής μπαλονιών Καρλ Φρίντρικσεν (Carl Fredricksen) αποφασίζει να εκπληρώσει μια υπόσχεση που είχε δώσει πριν πολλά, πολλά χρόνια και να ταξιδέψει στην Νότια Αφρική, με σκοπό να πιάσει το τέρας που βρίσκεται στους Παραδείσιους Καταρράκτες. Συνταξιδιώτης σε αυτό του το ταξίδι θα γίνει ο Ρούσελ (Russell), ένας 8χρονος πρόσκοπος, που τρυπώνει στο σπίτι του για να πάρει το τελευταίο μετάλλιο που χρειάζεται, βοηθώντας κάποιον ηλικιωμένο. Στο ταξίδι αυτό θα θαυμάσουν πανέμορφα τοπία, θα αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες και θα χρειαστεί να πολεμήσουν με τέρατα και κακούς. Μέσα, όμως, από αυτό το ταξίδι ο κατσούφης Καρλ θα βρει ένα νέο νόημα στην ζωή του. Η ταινία έρχεται να μας θυμίσει πως σημασία δεν έχει η Ιθάκη, ο προορισμός, αλλά το ταξίδι προς αυτήν.
Σκηνοθεσία: Pete Docter, Bob Peterson
Πρωταγωνιστούν (Φωνές): Edward Asner, Christopher Plummer, Jordan Nagai, Bob Peterson, Delroy Lindo, Jerome Ranft, John Ratzenberger
Διάρκεια: 96′
Θέση Νο 9 : π (pi) – 1998
Για πολλούς η καλύτερη ταινία του Aronofsky είναι το Requiem for a Dream, κατά την άποψή μου όμως η ταινία π, δίνει μια άλλη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης. Μία πάλη μεταξύ της εμμονής και της παράνοιας. Ο Μαξ, μια μαθηματική ιδιοφυία, πιστεύει πως τα πάντα στην ζωή μπορούν να εξηγηθούν μέσω μαθηματικών μοντέλων και αριθμών. Προσπαθεί να βρει το μοντέλο που διέπει την χρηματιστηριακή αγορά, όταν στο δρόμο μου εμφανίζονται μια εταιρεία, που θέλει αυτό το μοντέλο πρόβλεψης των μετοχών, και μια φανατική οργάνωση Εβραίων, που ασχολείται με την αριθμολογία και πιστεύει ότι το μυστικό του Θεού βρίσκεται σε μία λέξη. Ο Μαξ βυθίζεται όλο και βαθύτερα στην εμμονή του να εξηγήσει το π και ο μόνος άνθρωπος που τον κρατά σε επαφή με την πραγματικότητα είναι ο πρώην καθηγητής του. Μπορεί, λοιπόν, η τρέλα να γίνει, κάποιες φορές, απελευθέρωση ή λύτρωση;
Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky
Πρωταγωνιστούν: Sean Gullette, Mark Margolis, Ben Shenkman, Pamela Hart, Stephen Pearlman
Διάρκεια: 84′
Θέση Νο 8 : Η λίστα του Σίντλερ (Schindler’ s List) – 1993
Η Λίστα του Σίντλερ του Steven Spielberg είναι ένα κινηματογραφικό αριστούργημα, βραβευμένη με 7 Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων και των Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, δίκαια χαρακτηρίζεται από πολλούς σαν ένα από τα κινηματογραφικά διαμάντια όλων των εποχών. Η ταινία, η οποία στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, διαδραματίζεται την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, μετά την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία, όπου οι Εβραίοι οδηγούνται στο γκέτο της Κρακοβίας. Πρωταγωνιστής είναι ο φιλόδοξος επιχειρηματίας Όσκαρ Σίντλερ, μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, ο οποίος αγοράζει ένα παλιό εργοστάσιο και προσλαμβάνει Εβραίους εργάτες να του λειτουργήσουν. Το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης φαίνεται, όταν λαμβάνεται η απόφαση από το ναζιστικό καθεστώς να οδηγηθούν όλοι οι Εβραίοι στα κρεματόρια, όπου ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να σώσει τους εργάτες του από το θάνατο, πληρώνοντας για την απόκτησή τους. Δημιουργεί μία λίστα εργατών και καταφέρνει να σώσει περισσότερες από χίλιες ανθρώπινες ζωές. Μεγαλοφυείς η σκηνοθετική άποψη του Spielberg να παρουσιάσει όλα τα γεγονότα ασπρόμαυρα, κρατώντας ελάχιστες σκηνές με χρώμα για να δώσει έμφαση. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κοριτσάκι με το κόκκινο φόρεμα που τρέχει να κρυφτεί;
Σκηνοθεσία: Steven Spielberg
Πρωταγωνιστούν: Liam Neeson, Ben Kingsley, Ralph Fiennes, Caroline Goodall, Jonathan Sagall, Embeth Davidtz, Malgoscha Gebel
Διάρκεια: 187’
Θέση Νο 7 : Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ (The Shawshank Redemption) – 1994
Η ταινία αποτελεί, ίσως, μία από της καλύτερες μεταφορές λογοτεχνικών βιβλίων του Στήβεν Κίνγκ (Stephen King) στην μεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστής είναι ο Άντι Ντουφρέιν, ένας τραπεζίτης που καταδικάζεται σε διπλή ισόβια φυλάκιση για το φόνο της γυναίκας του και του εραστή της. Στη φυλακή γνωρίζεται με έναν άλλο κρατούμενο, το Ρεντ, κι ξεκινάει μια ιστορία φιλίας κάτω από τις αντίξοες συνθήκες και το κλειστοφοβικό περιβάλλον της φυλακής. Αποτελεί ένα αριστουργηματικό ψυχογράφημα των ανθρώπων μέσω των δυσκολιών που συναντούν εντός της φυλακής και παρουσιάζει τις ανάγκες που τους δημιουργούνται, δείχνοντας ότι, ακόμα και αυτοί που έχουν διαπράξει το πιο φρικτό έγκλημα, μπορούν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια και να κρατήσουν άσβεστη την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Σκηνοθεσία: Frank Darabont
Πρωταγωνιστούν: Tim Robbins, Morgan Freeman, Bob Gunton, William Sadler, Clancy Brown, Gil Belllows, Mark Rolston, James Whitmore
Διάρκεια: 142’
Θέση Νο 6 : Το κουρδιστό πορτοκάλι (The clockwork orange) – 1972
Μια μεγαλειώδης σκηνοθετική άποψη του Stanley Kubrick, βασισμένη πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονι Μπέρτζες (Anthony Burgess), παρουσιάζοντας σκηνές βίας και δημιουργώντας αποκρουστικές εικόνες, έντονα συναισθηματικά φορτισμένες. Η κάμερα ουσιαστικά παρακολουθεί τους πρωταγωνιστές να διαπράττουν κακουργηματικές πράξεις χωρίς να ωραιοποιεί ή να αποκρύπτει κάτι. Παρουσιάζει απλά και ωμά την πραγματικότητα. Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Αγγλία, όπου μια ομάδα νεαρών προβαίνει τα βράδια σε βίαιες πράξεις, όπως βανδανισμούς, κλοπές, βιασμούς, χωρίς να υπάρχει λόγος, δείχνοντας να το διασκεδάζουν. Σε μια από αυτές τις βραδιές, ο ένας εκ των πρωταγωνιστών, ο Άλεξ (Alex), πιάνεται και φυλακίζεται. Κατά την διάρκεια της σωφρονιστικής του παρακολούθησης, συμμετέχει σε ένα κρατικό ψυχολογικό πρόγραμμα – πείραμα, το οποίο εξαλείφει κάθε συναίσθημα, το οποίο θα μπορούσε να εκφραστεί με οποιαδήποτε μορφή βίας στον άνθρωπο, στερώντας του τελικά την ίδια του την ελευθερία. Πρόκειται για μια ταινία σταθμό στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα. Η ταινία θεωρήθηκε εξτρεμιστική για την εποχή της και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες. Ο ίδιος ο Kubrick, ενοχλημένος από την απαγόρευση, ζήτησε η ταινία του να μην προβληθεί στην Αγγλία παρά μόνο μετά το θάνατό του.
Σκηνοθεσία: Stanley Kubrick
Πρωταγωνιστούν: Malcolm McDowell, Patrick Magee, Michael Bates, Warren Clarke, John Clive, Adrienne Corri, Carl Duering
Διάρκεια: 132′
Θέση Νο 5 : Η ζωή είναι ωραία (La vita è bella) – 1997
Ένα αντιπολεμικό αριστούργημα, που έρχεται να μας θυμίσει ότι ακόμα και τα πιο τραγικά γεγονότα μπορούν να προβληθούν με χιουμοριστικό τρόπο και να αγγίξουν τη ψυχή, όσο αν παρουσιαζόταν στην πραγματική τους διάσταση. Το μεγαλείο ενός πατέρα που θέλει να προστατεύσει την οικογένειά τους, ώστε να βγει αλώβητη από τη δίνη του πολέμου. Ήρωας ο Εβραίος Γκουίντο, ο οποίος βρίσκεται με την γυναίκα του και τον μικρό του γιο σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Πως θα καταφέρει ο πατέρας αυτός να παρουσιάσει τους Ναζί, για να προστατέψει την αθώα ψυχή του παιδιού του; Εκπληκτική ερμηνεία και σκηνοθεσία από τον Roberto Benigni, ο οποίος λέει ότι ο τίτλος αναφέρεται σε μια φράση του Leon Trotsky όταν βρίσκονταν σε εξορία στο Μεξικό. Γνωρίζοντας πως ήρθε η ώρα να δολοφονηθεί από τους πράκτορες του Στάλιν, είπε στην σύζυγο του… «Η ζωή είναι ωραία». Η ταινία απέσπασε παγκοσμίως 52 βραβεία.
Σκηνοθεσία: Roberto Benigni
Πρωταγωνιστούν: Roberto Benigni, Nicoletta Braschi, Giorgio Cantarini, Giustino Durano, Sergio Bustric, Marisa Paredes, Horst Buchholz, Ludia Alfonsi, Giuliana Lojodice, Amerigo Fontani, Pietro De Silva
Διάρκεια: 122′
Θέση Νο 4 : Το πείραμα (Das experiment) – 2001
Γερμανική ταινία, το σενάριο τις οποίας βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Το πραγματικό, ψυχολογικό «πείραμα» πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ το 1971, γνωστό και ως Stanford Prison Experiment. Βασισμένο, λοιπόν, σε αυτό η ταινία ξεκινάει σαν ένα πείραμα μεταξύ 20 ανδρών, αγνώστων μεταξύ τους, που τους ζητάτε να ζήσουν 2 εβδομάδες σε περιβάλλον φυλάκισης, με σκοπό την μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα σε αυτό και με αντάλλαγμα $ 2.000. Από αυτούς 8 γίνονται φύλακες και 12 κρατούμενοι. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ κρατουμένων και φυλάκων, πειράματος και πραγματικότητας, ηθικής και διαφθοράς γρήγορα εξαφανίζεται και τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου. Η ταινία απέσπασε και το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ του Μόντρεαλ.
Σκηνοθεσία: Oliver Hirschbiegel
Πρωταγωνιστούν: Moritz Bleibtreu, Christian Berkel, Oliver Stokowski, Wotan Wilke Mohring, Stephan Szasz
Διάρκεια: 120′
Θέση Νο 3 : V for Vendetta – 2005
“Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται τις κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται το λαό.” Μια άκρως επαναστατική ταινία, το σενάριο της οποίας, εμένα προσωπικά, μου θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την τωρινή πραγματικότητα. Η πλοκή εξελίσσεται στην Βρετανία του μέλλοντος, όπου η κοινωνία ενός δικτατορικού καθεστώτος βιώνει απαθής την καθημερινότητα και δεν αντιδρά βλέποντας τα επίπεδα διαφθοράς και εγκληματικότητας να αυξάνουν μέρα με τη μέρα. Πρωταγωνίστρια η Ήβη, μια νεαρή δημοσιογράφος, στην ζωή της οποίας εισβάλει ο μασκοφόρος εκδικητής V. Ο V έρχεται να αφυπνίσει την κοινωνία και να κηρύξει την επανάσταση εναντίον του τυραννικού καθεστώτος, ανατινάζοντας εκείνα τα μέρη-σύμβολα, τα οποία έχουν χάσει το πραγματικό τους νόημα.
Σκηνοθεσία: James McTeigue
Πρωταγωνιστούν: Natalie Portman, Hugo Weaving, Stephen Rea, Stephen Fry, John Hurt
Διάρκεια: 132′
Θέση Νο 2 : Dogville – 2003
Αριστουργηματική σκηνοθεσία του Lars von Trier, ο οποίος παρουσιάζει ένα μικρό χωριού μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, σχηματίζοντας με ποια απλή μπογιά τα όρια των σπιτιών και των άλλων ιδιοκτησιών, χωρίς να υπάρχουν τοίχοι, απογυμνώνοντας την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ηθοποιοί παίζουν ταυτόχρονα, δίνοντας τη δυνατότητα να παρακολουθείς το τι κάνουν όλοι οι κάτοικοι του χωριού την ίδια στιγμή. Η ερμηνεία της Nicole Kidman στην συγκεκριμένη ταινία είναι εκπληκτική. Η πρωταγωνίστρια Γκρέις (Grace) ζητάει την βοήθεια των κατοίκων του μικρού χωριού καταδιωκόμενη από μια συμμορία κακοποιών. Οι κάτοικοι αρχικά δεν την εμπιστεύονται, σταδιακά, όμως, η Γκρέις κερδίζει την εμπιστοσύνη τους και αρχίζει να δουλεύει για το χωριό, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη της απέναντι στους ανθρώπους που την αγκάλιασαν και τη δέχτηκαν ως μέλος της μικρής οικογένειάς τους. Οι κάτοικοι, όμως δυστυχώς, αρχίζουν σιγά σιγά να διαφθείρονται και να θεωρούν ότι έχουν εξουσία πάνω στην κοπέλα. Μια ταινία της οποίας η διαδρομή προς την κάθαρση είναι αρκετά βίαιη και γεμάτη έντονα συναισθήματα.
Σκηνοθεσία: Lars von Trier
Πρωταγωνιστούν: Nicole Kidman, Paul Bettany, Lauren Bacall, Harriet Andersson, Jean-Marc Barr
Διάρκεια: 178′
Θέση Νο 1 : Old Boy – 2003
Το Old boy αποτελεί τη δεύτερη ταινία μιας τριλογίας, ωστόσο μην αγχωθείτε, γιατί κάθε μία από τις τρεις έχουν ξεχωριστή υπόθεση. Ένα κορεάτικο αριστούργημα βασισμένο στα αισθήματα της αγάπης, του πόθου, της εκδίκησης και του μίσους. Μια σύγχρονη τραγωδία πλημμυρισμένη από συναισθήματα, η οποία σου δημιουργεί ερωτήματα για το που μπαίνει η λεπτή γραμμή που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από το ζώο. Το πως μπορείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στην αγάπη, τον πόνο και την εκδίκηση. Πρωταγωνιστής ένας συνηθισμένος, ελαφρώς δύστροπος, άνθρωπος που πιάνεται και φυλακίζεται για 15 ολόκληρα χρόνια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του ψάχνει στα σκοτεινό μονοπάτια του μυαλού για να βρει τον ένοχο και να πάρει εκδίκησης. Γρήγορα όμως από θύτης, γίνεται θύμα, ξετυλίγοντας μπροστά στα μάτια μας όλη την ιστορία της ζωής του. Στο τέλος της ταινίας έρχεται η κάθαρση, όχι σαν ευχάριστο αποτέλεσμα μιας σειράς γεγονότων, αλλά σαν λύτρωση από τα δεσμά των ίδιων των σκέψεών μας. Η σκηνοθεσία είναι εκπληκτική και η ερμηνεία των ηθοποιών ασύλληπτη. Η μουσική υπόκρουση της ταινίας δένει άψογα με το σενάριο. Ταινία με ωμή βία και παράνομους, ανεκπλήρωτους ή μη, έρωτες. Το Old boy είναι μία ταινία που θα λατρέψετε ή θα μισήσετε. Ανεξάρτητα, όμως από αυτό, όλοι συμφωνούν ότι η πλοκή της δημιουργεί πολλές σκέψεις περί ηθικής και δικαιοσύνης.
Σκηνοθεσία: Chan-wook Park
Πρωταγωνιστούν: Min-sik Choi, Ji-tae Yu, Hye-jeong Kang, Dae-han Ji, Dal-su Oh
Διάρκεια: 120′
Έτσι και φέτος πατώντας στο νησί την πρώτη μέρα επισκέφτηκα το «καραβάκι μου», γνωρίζοντας ότι και φέτος θα μου φύλαγε κάποια έκπληξη. Η έκπληξη δεν ήταν βέβαια η “Χαραυγή” (εννοείται πως το συγκεκριμένο βιβλίο το αγόρασα την πρώτη βδομάδα που εκδόθηκε, είχα ήδη περιμένει αρκετά μέχρι την έκδοση του…), αλλά η “H φωτιά” της Katherine Neville. Και γιατί λέω ότι είμαι ανάποδος άνθρωπος. Δεν με πτόησε το γεγονός ότι είδα πως το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν η συνέχεια του “Οκτώ”. Κάτι με τράβηξε και το αγόρασα. Θυμόμουν, βέβαια, μία φίλη μου που είχε διαβάσει το “Οκτώ”, ότι μου είχε πει ότι ήταν εκπληκτικό, οπότε ήλπιζα να μην με απογοητεύσει. Και δεν έκανα λάθος.
Valino's Blog 